Logboek van Jupiter Lande II, 15 december 2069. We zijn alleen. Absoluut alleen. Twee maagden zonder verleden en met weinig toekomst, die in het heden elkaar zo veel mogelijk proberen te ontlopen. Er is geen contact meer met de aarde. We moeten de feiten onder ogen zien. We zullen nooit het groene licht krijgen voor een volgende expeditie naar Jupiter. Atena, de leider van deze missie, weet niet meer wat ze moet doen. Zonder bevelen van hogerhand, zonder discipline onder haar. Wat is een kapitein zonder admiraal, zonder soldaten? Zelf doe ik waarvoor ik hier ben. Bij gebrek aan een verleden houd ik me bezig met mijn recente herinneringen. Ik herschrijf onze geschiedenis, zo voorkom ik dat ik gek word. Er waren eens. Nee! Er zijn eens drie zwijgende maagden in een doof schip, ronddolend in de blinde omgeving van Jupiter. Drie maagden van wie er één nog geboren moet worden. Met het slot van dit tweeluik voeren Sylaire en Boccar ons mee naar de 21ste eeuw. Ze vertellen ons het verhaal van de meedogenloze confrontatie tussen drie astronautes, op zoek naar de eeuwigheid.