Oktober-november 1589: Gunther en Pritz waren graag gewoon naar Anjou en Touraine getrokken om lotgenoten te ontmoeten, in het gezelschap van de sarcastische Roetkop die niet bij hen is weg te slaan. Maar op de Loire, die onmetelijke en mooie, maar ook verraderlijke en ontembare rivier, wordt zout gesmokkeld. En dat witte goud ligt in Bretagne als smokkelwaar voor het rapen. Roetkop, onschuldig schorem vol ondeugden, stuurt nog maar eens de boel in het honderd, tegen wil en dank deze keer.